Hüzün; Karanlýk, dipsiz, kör bir kuyu Açmýþ kollarýný oracýkta Öyle sessiz, öyle kendinden emin Uðrak yeri aþk vurgunu yüreklerin.
Bekleme beni ey hüzün! Kapýlmayacaðým davetkar karanlýðýna Acýmasýz kollarýn saramayacak ruhumu Rüzgar olup savuramayacaksýn beni çöp misali Atamayacaksýn uçurumlardan Dalga dalga vuramayacaksýn kayalýklara Yüreðim esirin olmayacak Gezdiremeyeceksin pazarlarda Kazma döven nasýr tutmuþ ellerim Tutunmayacak tek bir dalýna Baþýmdaki yazma gözyaþý silmeyecek. Bekleme beni ey hüzün Gökkuþaðý çýkacak az sonra Hem tuttuðum dilek var daha kayan yýldýzda Umutlarým var beyaz Güneþi gören gözüm Mis kokulu portakal çiçekleri misali rüyalarým Bekleme, bekleme beni ey hüzün isyanlardayým. Sosyal Medyada Paylaşın:
Özlenen Deniz Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.