GECE 04.00

Düngece sahur için kalktým yarý uykulu yarý baygýn
Saate baktým 4’e geliyor bizimkiler’de sahur programý izliyor
Ben ise biran önce atýþtýrýp yatmanýn peþindeyim gözümden uyku akýyor
O esnada tvden bir ses biþeyler sölüyor:
Dedim ses verin bizimkilere duymuyorum ne söylüyor
TVdeki ses þunu söylüyordu: bahçenden Bir Gül Ver.
O esnada düþtü gülüm aklýma lokmalar çogaldý agýzýmda
Yut yutabilirsen artýk baktým olmuyacak.
Çaldým bir tane sýgara bizimkilerden attým kendimi balkona
Söz vermiþtim aslýnda o na sigarayý býrakmýþtým
Ama yaktým ve daldým onunla ilgili her anýma
Þuan orda akþam saat 9. acaba ne yapýyor.
Yemek için hazýrlýkmý yapýyor .
Yoksa yemegini yemiþ bulaþýklarýmý yýkýyor
Yada oturmuþ benim gibi balkonda anýlarýmý tazeliyor acaba
Belkide benim gibi o da beni anlatýyordur yýldýzlarýna
Onu her haliyle görmeyi okadar çok isterdimki
Ýmkansýzý istedigimi biliyorum ama napýmm istiyorum iþte
Onun bu hayatta nefes aldýgýný bilmek
Onun bu hayata sýmsýký tutundugunu bilmek
En önemlisi vaar oluþunu bilmek te yeter bana
Sonuçta gökyüzüne baktýgým zaman gördügüm
Yýldýzlarý oda görüyor
Her sabah dogan güneþle oda uyanýyor
Ay’ýn o ihtiþamlý halini yakamozu oda görüyor
Varsýn birbirimizi görmeyelim sevmek yan yana olmak mý demek
Sevmek sevdiginin yanýnda olmasýmý demek.
Bana göre SEVMEK sevdiginin hiçbir zaman
Yanýnda olamayacagýný bildigin halde ondan vazgeçememektir.

BiR MaSaL
Sosyal Medyada Paylaşın: