sen gidince...

Ýlk buluþmamýzdý seninle,
Ýlk kavuþmamýz.
Ýlk göz göze gelip de,
Ýlk bakýþmamýz.
Ýlk el ele tutuþup,
Ýlk sarýlmamýz.
Ve...O beni kahreden,
Ýlk ayrýlmamýz...
Sen gidince,
Baþka gözlere bakmanýn günahýný taþýmasýn diye,
Zifiri karanlýklara emanet ettim bakýþlarýmý,
Ruhum can çekiþse de yokluðunda ,
Ýçime hapsettim sancýlarýmý.
Sesini her duyduðumda ,
Yeniden hayat buldu bedenim.
Kanýma karýþan sýcaklýðýnla ,
Buzdan daðlarý eritmiþti yüreðim.
Ýlk ayrýlýk acýsýydý bu,
Ýlk sensizliði yaþayýþým.
Ýlk gündüzümü kaybedip,
Ýlk gecelere kalýþým.
Ýlk hayalimde yaþatýp,
Ýlk rüyalara dalýþým.
Masamýn üstünde duran, tebessüm eden suretini,
Yokluðunda titreyen ellerimle cebime koyup,
Her gittiðim yere yanýmda taþýdým
Bir kadehe doldurup gözlerimin nemini,
Unuttursun diye sana olan özlemimi,
Ýçki diye yudumladým...
Ve sen her aklýma düþtüðünde ,
Seni çok sevdiðimi,
Bir kez daha anladým...




Sosyal Medyada Paylaşın: