İmansız Yağmur..

Ýmansýz bir yaðmurun taneleriydi;Issýz odamýn camýna vuran.
Yalnýzlýðýmýn sessiz çýðlýðýnýn yansýmasýydý sanki;
Bardaktan boþalmýyor adeta gürleyerek yaðýyordu;
Yapayalnýz çaresizliðimin üstüne;
Penceremin kenarýna konan masum serçeyi farkettim;
Masumca,saf,tertemiz bakýþý vurdu can evimden beni;
Týpký sen gibi bakýyordu çünkü......
Aldým onu avuçlarýma soðuktu ve titriyordu;
Tenimin sýcaklýðýyla ýsýtmak istedim;
Þefkatimle yalnýzlýðýný gidermek istedim;Yüreðimin üstüne koyarak;
Ne bileyim iþte;Serçeyi sevdim.
O bana ben ona merhem olacaktýk.
Yaralarýmýn baþlangýcý ve sonuydun sen;
Öle bir kanýksamýþýmki ben seni,ölesiye;
Seni sensizlikte bile sevmeye adamýþým benliðimi;
Seni sensizlikte yaþamayý;Seni sensizlikte hissetmeyi;
ve yinede ;
Seni sensizlikte sevmeyi sende yaþadým,sende tanýdým,sende tattým.
Çok uzaklardaydýn belki bana ;
Nefesimle hissettim seni;
Her nefesimle yaþadým ben seni;
Ne sensizliði düþündüm nede ilgisizliðini.
Çünkü önemli olan sendin ve sana olan sevgimdi........

Selim CUNGER

Sosyal Medyada Paylaşın: