sefaletin sesi
yolun sonu budemek sanýrým ya seven olursun ya suçlu
ezýlenler dunyasýnda olduysa yanarsýn ýster ol suçlu ister ol suçsuz yanarsýn
kalbým atý sanýrým býr guzele yok öyle yaðma sen sevemesýn
yermý ýkýyýl oldu þu anlamsýz hayatým ýnsan gýbý sevmek benýmde hakým
titreyen elerle ben de býr sevdalýyým suçluyum ezileným
asýrlarca korundu bu tavýr sarsýlsada yer, oynanýlacak bu oyun
en üsteký kalýn boyun sený herdaim edecek býr basmakta hüküm
bu nebiçim adalet dýye çýktýysede avazým ýký kelepçe oldu kaarým
iþte bu dur dunyada ki efkarým aç sefýl yaþarsam yok tur düzene itrazým
fakýr fukara el olur yükseketen uçana ne taklýrsýn der ayak ucuma
ey be kendini bilmez ukalla o yokken sen kalýrsýn yaya
aslýnda her þey burada makara...
sözüm aslý ne bura ne þura kendýný sanan ukkalaya
ezilen olmaksa ezelden ebede sarsýlan yürek kalýr geride
ben çoktan vaz geçtimde hakýmý arýyan geçermi bilmem
aslýný dersen düþlemiþtim bir hayel o hayelde ne güzel olurdu hümanist bir deðer
ne kýrýlýrdý seven nede iþveren her kes mutlu olurdu fakir fukaranýn nezninde
ilk sözö yazýyorum burada, ensesi kalýnlar tuzaðýnda
alah korusun fakiri aslý bilinmeyen tuzaklarýnda
þimdi hümanist bir duyguyla elvede tüm yarýna
gün gelir göreceðim mutlu bir insan sabahýna
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.