Bir evvel zaman masalý gibi hayat doluydu Umutlarý vardý,sevdalarý vardý yarýnlara dair Bir sýcacýk yuvanýn,bir lokma ekmekteki þükrüyle Ýhanetin yüreðine sapladýðý soðuk kurþunu vardý!
Ne acýlar çekti, Ne çilelere yelken açtý yýlmadan Sevdi de hep sürgün yedi mutluluða doymadan Ölümü tattý ecel gelmeden kara topraða konmadan Acýlarý þeker diye içti þekerin bile tadýna varmadan
Yâr elinde yardan uzak sevdadan kovulmuþ, Dost elinde dosttan uzak hep uzaða atýlmýþ, Çakallar sofrasýnda hep vermiþ, hep soyulmuþ, Bakmýþ dost yalan, yar yalan, O, Rabbine sýðýnmýþ...
Aþýk Ziya aðlar þimdi; Þu yalan dünyanýn haline Onu muhtaç etseler de Bu alemin bir avuç külüne Yandaþ olmadý hiçbir zaman o, zalimlerin zulmüne Hak dedi, helal dedi, Hesabý býraktý kýyamet-i mahþere..!
ZÝYA VAR
NOT:"Hasret Koydum Adýný..."þiir kitabýmdan.
Sosyal Medyada Paylaşın:
ziya var Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.