Çekilen acýlar ve mutsuzluklar Törpülüyor hep yüreðimizi. Niye Yenilmiþliði saklamak için Acýmasýz olur savaþ açarýz. Niye Öfke getirir bencilliði Sonra takip eder onu bir hiçlik Ýnsanlýðýmýzý unutup yaþamak Niye. Kendi dünyamýza sýðýnýp yaþamak Yalnýzlýðýmýzý kuytu köþelerde Saklamak niye Böylemi olmalý herþey sanki Çekilen o acýlar ders olacakken Bize. Neden yönümüzü deðiþtirmeyiz Aslýnda önümüzde baþka ufuklar Var aramadan bilemeyiz öyleyse Beklemek niye Orda huzur var sevgi var kim bilir Aramadan öfke yumaðýna sarýlmak Niye Yakýþýyor mu bize yenilmiþlik Yakýþmýyor elbet hadi baþlayalým Aramaya yine. Sil baþtan beyaz bir sayfa açýp Yeni umutlara, yeni mutluluða Koþalým hadi…
Ceynan
1980–03–01 MART YALOVA
Sosyal Medyada Paylaşın:
Canan Onuş Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.