Ben kurþunu namluya sürdüðümden beri
Yalnýz iki yolcu geçti yoldan
Þimdi bana sorsanýz
Yýldýzlar düþmüþtür gökten
Ve karanlýk uzanmýþtýr daðlarýma
Sokaða sorarsanýz
Þafaðýn viranýnda usul adýmlar
Vakitsiz bir aþkýn kollarýna dolanmýþ
Daha vakitsiz bir ayrýlýða yol alýyor
Kaldýrýmlar ayný mahcubiyette
Ve çamura bulanmýþ gözyaþlarý
Hiç dönmeyecek o son tren
Pervansýzca yol alýp giden
Ne yolcusu ne uðurlayaný yok iken
Ben kurþunu namluya sürdüðümden beri
Sualsiz seyyahlar yol aldý burdan
Henüz uyanmadan þehir
Eski devirleri söylüyor
ÞÝmdinin güleryüzlü yalnýzlarý
Ve ellerinde katlivacip bir mýsra
Avuçlarýnda kuzey rüzgarlarý
Herkes beni öldüreni tanýyor
Oysa
Bütün bir þehir susuyor
Ve ben tetiðe basamayacak kadar
Korkak düþtüðümden beri
Bütün bir gece doðmayacak güneþ
Ýntiharýna ramak kala meyhanelerin
Acmayacak fesleðenler
Bekleye dururken fýrtýna kovan kuþlarý
Gecenin mor gemileri usuldan geçti
Kýzýla bulayamadýðým odanýn mavi denizinden
Ve sonrasý ayný
-iskele sessiz-
Sonra o sual
Ab-ý lali..
Belki fenerler yakýlýr
Istýrabýný gönlüne saklar ölümlüler
Ve silah düþtüðünde avuçlarýmdan yere
Ýþte gün batýmýnýn ortaçaðýnda
Ateþler yakýla dururken
Öylesine sessizlik doldu nefesime
Ve ben ölemeyecek kadar yorgunum artýk
Aðýrdan sokak gülerken halime...
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.