UZUN UZADIYA YAŞAMAK

sürekli bir yanýlgý içindeydi
santranç tahtasýnda hep mat olan,yenilgiye ugrayan
ama yinede inatçý serüvenlere açýktý
vakit bulamadý
ince kýrmýzý hatlarýn hesabýný tutmaya
beklemeyemezdi ve geri dönemezdi

hayasýzca geçti bütün ömrü
diama yalnýz.........
hep yalnýz........

bir zamanlar gözlerini açtýgý kent
ne zaman kopup gitmiþti ki elinden ?
anýmsanmýyor artýk
kenar mahalledeki sevgililer
kuytu yerlerin buseleri




hani;
iliklerine kadar korkuya kapýlan
birlikteligimizi taþ kaldýrýmlara haykýran
o kýz nerdeir þimdi?
senszilik bana haram diyen
o taze kýz
þimdi......
hangi kentte saklanýr?
inci siyahlý kýz
o afeti devran beklermi halen
ipek yataklara sererek yaþamýn anlamýný



bir sondu her ayrýlýk
bir bitiþ imzasý taþýrdý nede olsa
oysa.....
her baþlangýç
bir ateþin baþladýgý yerde idi
olmadý
vakti olmadý
bütün yaþamýþlarýn hesabýný tutmaya


duramazdý ki
zaman dede zili çalýnça
içindeki kýpýrtýlarýn
dudaklardaki öpüþlerin
kalp kýrýklýgýnýn
saklandýgý kentte!

belki birazda serüvenlere kapýlmaktý amaç
hazýrdý bütün büyük yolculuklara
ki:
her yeni ufuk çizgisi
yeni bir baþlangýç
yeni bir aþk tý.....

hafýzýlarda kalan bütün silsileleri
bir kenti
býrakýp gidebilirdi apansýzýn
yeni yolculuklara
günün hangi saatinde olursa olsun
ama nedense
bir sihirli degnek lazýmdý
bu degiþkenliklere
unutulup gitsin diyen
bir kente
ne bir veda sözcügü
nede geriye dönüp bakan bir çift göze




ne zaman deniz aþýrý yolculuklar yapsa
uýnutmak isterdi bütün acýlarý
ve
ne zaman mekan tutmak istese
aklý takýlrdý
hep ayný yataktaki seviþmelere
ayný raftaki kitaplara
ayný eþyalarý kullanamaya
cepindeki zippodan bir kývýlcým
çakardý fiyakalý sigarasýna
derdi ki:
uzun uzadýya yaþamalý insan...
ve
seytan cehennemine dönsede ömür
ona inat bir melek degiþtirmeliydi
her/günü



sina çöllerinde dünyanýn orta yerinde
ayak diplerinde kýzgýn kumlar
önünde kum tepeleri
tepesinde kýzgýn bir güneþ
ugultularla boguþurken
yaþamak iþte öylesine kucaklardý onu
ve
her nasýlsa
aþkýnsevinçi dolardý yüregine
bu sinan’ýn ortasýnda
cýkarýp atmak isterdi çoþkun bir ýrmaga
artýk ne kalmýþsa
bir önceki kentten..........


pervazsýzca yaþdý bütün kentleri
bütün büyük aþklarý
ve her nasýla
baglanacak kadar kalmadý hiçbirinde
her kentin
acemiliginde......



Sosyal Medyada Paylaşın: