Sonsuz bi karanlýgýn içinden dogdum
Iþýgý gördüm, korktum...
Agladým...
Zamanla ýþýkta yaþamayý ögrendim
Bu sefer karanlýgý gördükçe korktum...
Agladým...
Gün geldi sonsuz karanlýklara ugurladým sevdiklerimi.
Agladým...
Yaþamayý ögrendim
Dogumun hayatýn bitmeye baþladýgý an oldugunu
Ve aradaki bölümün çalýnan zamanlar oldugunu ögrendim.
Zamaný ögrendim...
yarýþtým onunla...
Zamanla yarýþýlamayacagýný onunla barýþýlacagýný ögrendim...
Ýnsaný ögrendim...
Sonra insanlar içinde iyiler ve kötüler oldugunu
Sonra da her insanýn içinde iyiler ve kötüler oldugunu...
Sevmeyi ögrendim...Sonra güvenmeyi...
Sonra da güvenin sevgiden daha kalýcý oldugunu
Sevginin günenin saglam zemini üzerine kuruldugunu ögrendim...
Ýhaneti ögrendim...Ve herkesin ihanet edebilecegini...
En çok sevip güvendiklerimin bile ihanet edebilecegini ögrendim...
Gerçekleri ögrendim bi gün...
Ve gerçeklerin acý oldugunu...
Sonra acýnýn yemege oldugu gibi hayata da lezzet kattýgýný ögrendim...
Acýlarýn insanlarý güçlendirdigini ögrendim ve Bi gün her insanýn acý ölümü tadacagýný...
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.