demek duydu beni yaðýyor utangaç bir kýz gibi yükseklere kar ne papatya açar ne gelincik,sanma þýrýl þýrýl akar bu dere her bahar
ellerde gül, göz hayretlere varmýþ zaman durmuþ,ses ki nerede.? yaþanmýþ yaþanacak her þey; sahnenin karanlýk köþelerine atýlmýþ
bulunmuþ sevgilere kanma,bekle yatinme sana sunulan sevgilerle çýð’la gelip, kor gibi düþünce önüne ne korkun,ne dün,ne yarýn kalýr
o zaman dönüp arkana bakma sakýn sonbahar yapraklarý gibi terketme dalýný kýzýl gecelerden serin sabahlara gir býrak...kan nasýl akarsa aksýn.
Sosyal Medyada Paylaşın:
munır Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.