/dil keskin kalem sivri her bir dal katlime gebe eyvah ! elmalar yeþermekte Adem’im gitti gidiyor Cennetim ……./
yüküm kocaman ben küçücüðüm aklým terazinin bir kefesinde bir diðer kefesinde aþk ibret-i alem
bekle;
akýtýyorum öfkemi týrnaklarýmdan kardeþ gibi basarak baðrýma acýyý bugün beklediðin gün çýk hayallerinin en ulaþýlmaz yerine yeniden doðuþumu izle
süzül bana sezdirmeden göz pýnarlarýma unut yaktýðým o ilk ateþi sözüm vardý getirdim dirilerimi bakmaya kýyamýyacaðýn ölülerim de var þimdi alt/ý üst/te mi umutlarýnýn
bak
takýldý kaldý aþk ruhumun süzgecine sayfa sayfa itiraf öbek öbek ter bu yol bizi ergeç mahþere iter
yüküm kocaman ben küçücüðüm ve adým Havva …….
(gri gölge) Filiz Yüksel
Sosyal Medyada Paylaşın:
gri gölge Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.