baðlayýp gözlerini bir küfür aðýrlýðýna býrakýp gittin, “Kaplumbaða Terbiyecisi’ne” mum alevlerini. baktýkça bakýyor, bakýyor… yanýyordum… yangýn büyüyor, ben bakýyor… elindeki deðneðiyle, Osman Hamdi bakýþlarýmýzý terbiye ediyordu.
baðlayýp ayak seslerini yalnýzlýðýn gölgesine uzaklaþtýn aðýr aðýr, yalýnayak. yalýn bir terk ediþ deðildi oysa herkese açýk, özleyen… seven… aldatan… her þeyi anlatan, ayak seslerini býrakmýþtýn müze camekânlarýnýn ardýna.
baðlayýnca yüreðimi bir gözyaþý ýslaklýðýna, boðulup gittin. geride ne yangýn kaldý ne de ihtiþamlý ýþýklarýn altýnda devleþen ayak seslerin. hepsi ama hepsi tuval üzerinde, bir çýrpýda kabuðuna çekilmiþ mum kokulu sessizlik içinde.
2007 Ýzmir
Sosyal Medyada Paylaşın:
çakmaktaşı Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.