GÜLE VER GİTSİN
Býrak þu garezi,vazgeç þu kinden
Akan boz bulanýk, sele ver gitsin
Saklama sevgini, çýkar gönülden
Fitneyle,hasedi yele ver gitsin.
Yüreðinde cümle, kullar barýnsýn
Dýþýndan bakýnca, için görünsün
Nefsine yan çýkma, yerde sürünsün
Kibirle,gururu ele ver gitsin.
Allah diye yan ki, dumanýn tütsün
Býrak þu benliði, kalbinden gitsin
Baðýnda þad olup,bülbüller ötsün
Ah ile zarýný güle ver gitsin.
Su akýtma sakýn yokuþ,bayýrdan
Buðday beklenir mi kuru çayýrdan
Aðzýný açarken, konuþ hayýrdan
Bal olsun kelamýn, dile ver gitsin.
Aðacýn gür olsun,dünesin kuþlar
Hep sende kabýný doldursun boþlar
Kimseye deðmesin attýðýn taþlar
Biriken hýncýný, göle ver gitsin.
Bize emanettir,bu can kafeste
Ecel sýra bekler,gelir aheste
Ömür dudaklarda,bir garip beste
Dinleyip efkarý, tele ver gitsin.
HÝLKATÝ’yim Allah adýn anarým
Abý hayat içsem, anca kanarým
Vebalim çok döne,döne yanarým
Leylayý, Mecnunu çöle ver gitsin.
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.