Adsız Şiir
bir engindeyim
acýk denizlerde bir kayýk
dalgalarla boðuþuyorum
küreðim kaybolmuþ
kalmýþ ellerim bom boþ
ümitlerim içimde saklý
ruhum denizin derinliklerinde
uzaklardaký kýyýlar
enginliðinde mavi denizin
susuyorum martýlar konuþuyor yerime
fýrtýna oncesindeki durgunluk gibi
bata cýka dalgalarda kayýðým
ruhum ellerinde enginliðinin
denizi seviyorum
taþýyor beni uzaklara
kalabalýklar ardýmdan bakýyor
sonsuz mavilikler içinde ruhum kendini arýyor
bir oluyorum denizle ben
mavisi gözlerimden içime kalbime akýyor
kulaklarýmda martý sesleri
saçlarýmda rüzgarlar
iliklerime iþliyor nem
aksam oluyor
kayýgým sallanýyor dalgalarýnda denizin
gece yýldýzlarýný örtüyor üstüme yorgan gibi
ben ve ruhum
bedenim ve kendim
simsiyah denizin ortasýndayýz
artýk geri dönüþ yok
bitiþ baþlýyor geceleri
mavilik yok artýk
bir anda yakamozlar sarýyor beni
ay ýþýðýnda
kayýgým gene yol alýyor enginlere doðru
griler var bazen siyahlarýnda mavisi ile birleþiyor siyah
denizin kolarýnda
ben eriyorum sensiz nefessiz kalýyorum hýçkýrýklarým boðazýmda
kendimi anlatmayý deniyorum kelimeler susuyor çýðlýklarýmda
özlemlerim sarýyor umarsýzca
pusulam yok yönüm kaybolmuþ
denizin enginliginde
birtek aklýmda o gözlerin
nefesinse ruhumda
martýlar gülüyor bana sabah güneþi ile
soðuk sisleri ve bugu denizin üstümde
balýk sürüleri geciyor parmaklarýmýn arasýndan
kayýgým boþ umutsuz
dalgalar etrafýmda
bir anda silkeleniyor ruhum
deniz aydýnlanýnca güneþin ilk ýlýk ýþýklarýnda
aklýma gene sen geliyorsun
o soguk bakýþlarýn durgun
ýlýklýk kalmýyor içimde
ürberiyor ruhum derinliklerinde
oysa seni eskiden düþündüðümde
sevgin sýcaklýk verirdi bu engin denizlerde
þimdi ise senden kalan tek bana
bir avuç kum ve bir kaç deniz taþý bana verdiðin o sahillerde
ey son umudum ey güzelim deniz
artýk kalmýyor bende çare
sana haykýrýyorum ey sonsuz ve engin deniz
al ruhumu ayýr bedenimden
göm mavine beni taþý enginlerine......
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.