MEKKE İLE MEDİNE

Mekke ah Mekke sen ki, beldelerin en hasý,
Sen dünyanýn merkezi, þehirlerin anasý.
Ta Ademden mahþere, kutsal bina Beytullah.
Mücrimi, günahkarý burda affeder Allah.
Arafatta iltica, Mina da teslimiyet.
Halis kulluða erip itiraf ve acziyet.
Önce kabeyi tavaf, sonra safa ve Merve.
Huþu içinde secde, budur kullukta zirve.
Hira daðýnda uzlet, garý sevrde hicret var.
Allah için gelen kul, burda Allah’a yalvar.
Canlý mahþeri yaþa, Mina da Arafatta.
Herkese nasip olmaz bu duygular hayatta.
Kafileler toplanýr, yolculuk Medineye,
Damla damla boþalýr gözyaþlarý sineye.
Kabeden ayrýlýrken bir burukluk bir hüzün.
Yarýsýný býraktýk, Mekke de gönlümüzün.
Medine ey Medine, topraðýnda gül kokar.
Ensar, Muhacir sende, sende Rasulullah var.
Huzur dolar ruhlara, manevi ikliminden.
Nur yaðar, nur üstüne, nur fýþkýrýr zeminden.
Günahkarým mücrimim, Ya Rasulullah medet.
Sana layýk deðilim, huzuruna kabul et.
Seni sevmekten baþka yok elimde sermayem.
Ümmetinin içinde olmaktýr bütün gayem.
Bir kez ümmetim desen, bana yeter bu muþtu.
Seni seven aþýklar sevdiðine kavuþtu.
17/09/2008 Yaþar TAÞKESEN
Sosyal Medyada Paylaşın: