Sessizlik...
Avazým çýktýðý kadar baðýrýyorum,
hayatýn üzerine doðru,
çýkmýyor sessizlikte sesim.
Boðuluyorum sýrtýmdaki kamburlara,
sen ordasýn gülüm, bense burda.
Kabus gibi herþey üstüme geliyor,
eziliyorum sanki aðýrlýðýma,
çýkmýyor sessizlikte sesim iþte.
Herkes suratýma gülüyor,
alay eder gibi, hislerimin pusuna.
Vazgeçmek istiyorum yaþamdan,
sürünüyor o zaman gölgeler,
her gecemin baþýndan sonuna.
Çýkmýyor sevdalým sessizlikte sesim.
Sabaha uyanmasam diyorum,
bir daha yaþamamak için,
yanýnda olacaðým güne kadar.
Seviyorum seni, sevdikçe,
çýkmýyor sessizlikte sesim.
ART 28.05.2009
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.