BE GÖNÜL
Bilmem gözün neden yaþlý, aðlarsýn,
Ciðer paren paramparça be gönül.
Bir gidiþe binlerce kez yanarsýn,
Senin yerin köþk-ü sýrça be gönül.
Söylenirsin bir aþýðýn sazýndan,
Dillenirsin her þairin sözünden,
Küllenirsin kor ateþin közünden,
Yüreklere od düþürdün be gönül.
Yetmedi mi aþka sürç-ü lisanýn,
Çekeceði dert deðil bu insanýn,
Çarmýhtaki kul Hazret-i Ýsa’nýn,
Sýzýsýný sen mi çektin be gönül?
Köroðlu der ki sakýn sen üzülme.
Aþka düþüp kahrolupta süzülme.
Onca yükü taþýyýpta ezilme.
Sabah ola, hayýr ola be gönül.
Mustafa Köroðlu
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.