OLABİLSEM

Kanat takar kim bilir, tez dönerdi gidenler
Barýþýk olabilsem, duygular kýrýlmadan
Çabuk kopmazdý belki sarýlsaydý bedenler
Sarmaþýk olabilsem, böylesi darýlmadan

Kendim ile kavgasýz hayata hep gülmeye
Tamah etmeden çoða lokmamý da bölmeye
Zirve güzeldir lakin! Düþmeyi de bilmeye
Alýþýk olabilsem, tahtýma kurulmadan

Ne zamana küserdim çabuk geçmiyor diye
Ne de güle sümbüle, neden açmýyor diye
Dert etmezdim baþýnda kuþlar uçmuyor diye
Barýþýk olabilsem kimseye kýrýlmadan

Tövbe, demem o dur ki var etmek için yok ’u
Az olanlar birleþip yaratmak için çok ‘u
El vererek muhtaca, omuzlayarak yükü
Birleþik olabilsem, insanla yorulmadan

Ne zenginin önünde pençe divan durarak
Ne de iki elimi ahenk ile vurarak
Kocaman bir yürekle, duygu ile sararak
Sýrnaþýk olabilsem, boynuna sarýlmadan

Mutluluk anahtarým, benim dünya görüþüm
Böyle de sonlanacak bu yaþamý sürüþüm
Ona, buna, hep ayný tüm canlarý sarýþým
Kaynaþýk olabilsem, bu yolda yorulmadan


Cemil YILDIZ
08.08.2010

Sosyal Medyada Paylaşın: