ne zaman nasýl oldu bir an bir an geldi yüreðim daraldý beynim durdu. Ve o andan sonra her an hep bunu yaþadým. Evim dar geldi, sokaklar, caddeler, yaþadýgým kent dar geldi. Dünya dar geldi, yaþam fazla geldi. Fýrladým Sokaða, caddeeye. Nereye, kime, neden ve niçin. Bilmeden düþünmeden Sýðamadým sýðamadým ne oraya ne buraya. Yanlýzca yalnýzlýða sýðýndým. Bendeki ben bile, fazlaydý bana. Bir sahil kasabasýnda tek baþýna yirmibeþ metre karede yirmi dört saat yaþamaya mahkum terk edilmiþ terk etmiþ bir bedevi. Ne günün aydýnlýðýnda, denizin mavisini yeþilini… Ne gecenin karanlýðýnda yýldýzlarýn parýltýsýný, mehtabýn yansýmasýný gördüm. Baktým da Göremedim. Zaman oldu ben, beni göremedim bende. ne sözler duydum acý, ne sözler duydum alaycý, ne sözler duydum acýmaklý. Taþýyamaz oldum yükümü altýnda kaldým, kýrýldým, yýkýldým, ezildim, parçalandým, el aradým tutmaya, el aradým tutunmaya, yakýnýmdan uzanmadý hiç. O eli uzaklarda denizlerin ardýnda buldum, O el denizlerin ardýnda buldu beni. el yerine hep dildi gelen keskin býçak gibi, hançer gibi, saplanýp çýkmayan yaraya yara katan. Agzý olan hep bir þey demekte yerli yersiz aklý estiðince, hepsi hakim hepsi yargýç hepsi hüküm vermekte infaz peþinde. Bir ben bile kalmamýþken bende ya da bilgiçce yasak savuru gibi “boþ ver” “hepsi bizim için” “gelir geçer” “aman saðlýk en önemlisi” bir çok lakýrdý duydu kulaklarým. Kulaklarým kuþlarýn cývýltýsýna isyan etti. Gözlerim çiçeklerin tomurcuklarýna. Yüreðim her gün yeniden doðan güneþe. Þimdi ya isyaným devam edecek dogan güneþe ve herþeye. yada bekleyecek hergün yeniden, yeniden dogmasýný umutla güneþin. karar benim… kararým mý ? herþeye raðmen sevmeye sevmeye devam edeceðim. beni seveni de sevmeyeni de, söven dili de öven dili de, dýþlayan yüreðide içine alan yüreðide, ve yeniden yeniden doðacaðým rahimden deðil bedenimden…
Sosyal Medyada Paylaşın:
yalvaç Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.