Ey sevgili…
Diyelim ki gün oldu devran döndü
Sen çektin gittin benim bilemediðim diyar kentlere
Kucaðýnda yavrusuyla kalan ana yaptýn beni
Aðlamýyorsa ya anýlarým, dökmüyorsa gözyaþlarýný
Düþünüp de buruklaþtýrmayacak mýsýn daracýk yüreðini
Bir de o yüreðe dünyalar kadar derdin hep deðil mi
Ne çok gülerdim þen kahkahalarýmý atarak.
Gönlünü her gemiciye açýk tutan ey sevgili!
Yetmedi kalbine düþen çapalar
Vurgun yemedi mi aklýnla yüreðin arasýnda sýkýþan sevgin.
Benim aþkla bir alýp veremediðim yoktu,
Tüm hesabýmýn huzurumlaydý, baþardým, huzurla yaþamayý.
Sonra da seni aldým sol mememin altýna, öyle misafir gibi filanda deðil
Evrenin aradýðý yere sultan yaptým seni
Sen kralýndan kaçan cariye olmayý seçtin.
Gözlerin gidecek, kalbin korkuyor þimdi, ölmek gibi deðil bu korku
Ne keþke demek istiyor vicdanýn, ne de piþmanlýk ateþi sarsýn istiyor
Aþkýn düþmek olduðunu biliyorsun ateþe.
Þimdi öylece durup seni izlemek istiyorum
Görmek istiyorum kocaman yüreðini
Þaþkýn ördek yavrusu titrek halini
Aklýma kazýmak istiyorum.
Sen çok iyi biliyorsun;
ne çok sevsen de býrakýp gidemezsin huzurun ellerini
yanýnda duran mutluluðu arkaný dönüp terk edemezsin
öyle bir yürek gerek ki, sen bile inanamayasýn bu iþe
zaten inanamayacaðýn bir iþe hiç kalkýþma bile.
Doðuþan IÞIK
05.05.2010
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.