sen bana ’seni seviyorum’ dediðinde
gece vakti karanlýkta ansýzýn bir ýþýða yakalanan bir tavþan ürkekliðinde buluyorum kendimi
o anýn telaþýyla donuyor tüm tümcelerim
konuþmalarý susturan bir sessizliðimle
sen bana ’seni seviyorum’ dediðinde
dünyaya geliþ amacýma anlam üstüne anlam ekleniyor
tekleniyor birer birer çiftlerim bir inciliðinde
büyük bir hayranlýðýmla
sen bana ’seni seviyorum’ dediðinde
hacim kapladýðým kabuðum bana dar geliyor
deliyor her tarafýmý kes(k)in duruþun
yanýmda oturuþun göklerimi bulut dolusu yaðmura çeviyor
veriyor rüzgarlarýna karþýlýk serin bir merhaba ellerim
sakin ve huzurlu bir uðurlamamla
ve sen bana ’seni seviyorum’ dediðinde
her sözcüðü aþk diye okuyorum tüm ülkelerin alfabesinde
karþýmda uzaklýðýný yakýnlýðýma armaðan eden þiirlerinin ýþýltýsýný görüyorum
örüyorum seni ruhuma nurlu duygularla arþýmda
þükür dolu bir kalbimle