Kupür Yaşamlar
saran yalnýzlýktýr
örülen yaþam kývrýmlarýnda
susarak gidiþlerimiz...
çoðalarak dökülür yaþam þelalesinden
büyüttüðümüz küçük aþklarýmýz
çokluðumuz
azaltarak tüketmeye yönelmiþtir bir kere
tüketerek arkasýna bakmadan gitmeye
azýtarak azaltarak
arþýnlayarak
emanet yaþamlar
iki mýsralýk bir dizgide
taþýmýyor artýk barýþýklýðýmýzý
kendi içimizde bile
ne çok yalnýzýz
ne çok yabancýyýz
ne kadar imkansýz aramýzdaki
bizi baðdaþtýrmayan çokluklarýmýz
kibir ve sayrýlýklarýmýz
dokunamadýðýmýz içimize
söz geçiremediðimiz alýþkanlýklarýmýza
inat bir sefilliðin kargaþa sancýlarýnda
bile bile
itilmiþliðimize giden labirentlerimizde
gözümüzün karalýðý övüncümüzle pekiþir
bir türlü pekiþemediðimiz insani deðerlerimizde
gömüldüðümüz
ama,
fakat,
yani,
öyle de,lerimize...
yenik düþtük diyelim
ne deðiþir ki
bir yaþam kült muzdaripliðinde
kýsa bitimli bir hikayeyse yaþamak
yenik düþtük bir kere daha sefaletimize
Asuman bir sonsuzluk
deltasýnda yürüdüðü yaþamlara
ne baðýþlamadý ki
ölümden baþka
kara çalý gibi sarmaladý içini
metrik bir ölçüm oldu nefesimizde
merhaba
ne kadar içimiz kapanmýþ
saklantýlarýmýz kendimizden kaçýrdýklarýmýz
boðazýna çökmüþ
içtiðimizi bir sýcaklýkta yeniden yeþerir
zor da olsa yaþamaya
hoþça kal bizden kopan ne varsa zaman içinde
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.