Bu nasýl bir zaman, bu nasýl bir dert
Tutmuyor kollarým hasta gibiyim.
Bu can senden ayrý bende emânet
Sen yoksun ya caným yasta gibiyim.
Özlemin hükmüyle gözlerim dolar
Gönül sev demekten usanmaz ey yâr.
Leylâ olup gezsem hep diyar diyar
Meçhûle yollanan posta gibiyim.
Hayatla ne küsüm ne de barýþýk
Devþirdim aklýmý karma karýþýk.
Düþtüðüm girdapta görünmez ýþýk
Rengini kaybetmiþ deste gibiyim.
Keremler tutuþtu Aslý saçýndan
Tomurcuk hâr aldý külün içinden.
Daðlar dile geldi turna göçünden
Ben isem çalýnmaz beste gibiyim.
Gel artýk canýmý yakma sevdiðim
El olup uzaktan bakma sevdiðim
Kader defterimden çýkma sevdiðim
Kar, boran içinde siste gibiyim.
Âsûde’yi nefis durmadan kurdu
Bu nasýl sevdâ ki bir beni vurdu
Sýrrýmý bilenler hep seni sordu
Feryâdý figanda, seste gibiyim...
Fatma Pýnarbaþý
29/07/2010
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.