ÖLÜLER KONUŞAMAZ

çok uzun zaman önce sevdalýydýk ikimiz
güller sadece bize açar,güneþti her gecemiz
sevgi de sýnýr yoktu,buydu hayat felsefemiz;
ekinler baþak tutmasa da,aþk olurdu yavan ekmeðimiz...


kaldýrým altý sevdalar yaþanmamýþtý daha
hala dillerdeydi mecnunun,leylaya olan aþký
ecücler inmemiþti dünyaya, gaflet uykusundaydý
ve mecücler gönül vermemiþti henüz günaha...


çoktandýr korkutuyordu,ayrýlýðýn nefesi
gideli çok olmadý, bugün sensizliðin ertesi
tutkuymuþ sendeki alýp gittin hevesi,
þimdi kim dolduracak býraktýðýn bu boþluðu...

sonumuz yok demiþtin giderken bizim
kalbim de yara olarak kalacakmýþým
elinden biþey gelmez resmen kaçacakmýþýn
üzgünüm sevgime sahip çýkamam dedin...


vee... çok olmadý geri döndün,,,

piþmanmýþýn,dedin: bu can sensiz yapamaz
gözlerin beni görmüþ,baþkasýna bakamaz
giderken sende mezar sessizliði vardý
yeter artýk sus; ölüler konuþamaz.../ki sevdiðim








Sosyal Medyada Paylaşın: