Dün geldim iþte gidiyorum oldum fani,
Dün, bugün derken oldum hayatta daimi,
Kendim kurdum, kendim yönettim kendimi,
Kendi sorunlarýmla uðraþmalar yordu beni.
Bir çok çileler çekerek aþtým bendimi,
Uðraþ çaba derken hiç görmedim kendimi,
Kalemle yazmak istedim acý kaderimi,
Yaþamýn acýmasýzca gösterdikleri yordu beni..
Bir yol tutturdun ona verdim kendimi,
Bazen unuttum bilemedim yerimi semtimi,
Býraktým metreleri mum oldum santimleri,
Hayatý ölçmelerim yýprattý yordu beni..
Tek baþýma yüklendim bunca derdimi,
Soðuk sular bile söndüremedi ateþimi,
Yemeði unuttum talim ettim simidi,
Yalnýz uðraþmalar bitirdi yordu beni..
Olan oldu yola girsin diye istediðimi,
Yaratana boðun eðdim etmedim sitemimi,
Kimseyi kýrmadým mahkum ettim kendimi,
Kaderle gelenleri çekmeler yordu beni..
Her iþe kendim koþtum verdim kendimi,
Koþuþturmadan tutuldu dermansýz dizlerimi,
Dost olanlarla oldum her zaman bu en iyisi,
Çekemeyenlerle uðraþmalar yýprattý yordu beni..
Evlatlarým için yaþadým verdim sevincimi,
Onlar uðruna feda ettim harcadým kendimi,
Öyle yada böyle yaþadým az olan yaþam demini,
Çözüm yollarýnda koþuþturmalar yordu beni..
Yorgunluklar içinde geçirdim ömür demini,
Zorda olsa çalýþtým uðraþtým aþtým bendimi,
Ýnsanlýða adadým, sevgilere adadým kendimi,
Her þeyi düþünüp, yorumlamak yordu beni..
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.