KENDİM ÇALAR OYNARIM
Hizmette kusur etmem evladý iyalime,
Kendim çalar oynarým her gün sabah olunca,
Benden baþka hiç kimse acýmaz ahvalime,
Kendim çalar oynarým her gün sabah olunca.
Ýneði emmiþ olsa bile dolu herkesin tasý,
Hiç kimsenin gönlünde yoktur gamý ve yasý,
Herkesin benden fazla çýkar feryadý, sesi,
Kendim çalar oynarým her gün sabah olunca.
Her an artar eksilir sabit deðildir sayý,
Her sabah erken kalkar yaparýz çorba çayý,
Hepsi benden efendi hepisi enden dayý,
Kendim çalar oynarým her gün sabah olunca.
Bakarsan durumlara kimi bey kimi paþa,
Hiç birinde görmedim bir endiþe bir tasa,
Var hepsinin önünde sanki camlý bir masa,
Kendim çalar oynarým her gün sabah olunca.
Sabahleyin yatralar göz açýlmaz uykudan,
Törpülenmiþ duygular bir eser yok saygýdan,
Bir emare bile yok geleceðe dair kaygýdan,
Kendim çalar oynarým her gün sabah olunca.
Oðuzsoylu’yum derim kimseye olmaz kahrým,
Kendi içimde saklý kula zekretmem zehrim,
Biraz karýþýk gibi böyle giderse ahrim,
Kendim çalar oynarým her gün sabah olunca.
13.07.2010
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.