İSTANBUL SEVDASI
Kimler aþýk olmadý, böyle nazlý geline
Kim bilir kaç sultanýn, giriverdin gönlüne.
Bu gelin saçlarýný burçlardan savururdu
Hasretti bir nizama, yola bakar dururdu.
Bitmeyen sevda idi, büyüyüp filizlenen
Müslüman -Türk ilinden bir yiðitti gözlenen.
Bu düðüne hazýrlýk baþlarken Edirne’den
Kutlu zafer bizlere, müjdeydi Peygamberden
Kabarmýþtý bir kere, Haliç’in mor sularý
Bir korkulu düþ oldu, Bizansýn uykularý…
Kör duman daðýlmýþtý, çekilip ufuklardan,
Türk canýndan geçerdi, geçmezdi nazlý yârdan
Ve gelir çatar bir gün. Gelir vuslat zamaný
Ya gazilik vaktidir, ya da þehitlik aný
Kalyonlar çekilirken tepeler üzerinden
Top döðdükçe surlarý, yer oynardý yerinden
Giyindi nazlý gelin, beyaz gelinliðini
El eyledi burçlardan, haykýrdý sevincini
Ýki gönül bir oldu, bitti yürekte sýzý,
Sevinçten aðlýyordu; gökyüzüyle, yeryüzü
“Asaletin, heybetin yakýþýr töremize
Kutlu olsun geliþin, hoþ geldin hanemize”
Þükür dualarýyla secdeye çöker Fatih,
Ak duvaðý kaldýrýp, bir alýn öper Fatih
Ve böylece son bulur, asýrlar süren çile
Ýki kaþýn arasý nurlanýr Ýslâm ile.
Böyle kutlu düðünün emsali yok cihanda
Ol seyri ki cihanýn; deðiþmiþti bir anda.
O gün bu gün Ýstanbul Türklük ile nikâhlý
Uzar dünden bu güne, ve nesilden nesile
Bu düðün yankýlanýr, asýrlardýr köslerde,
Türk-Ýslâm ikbalinden batý sonsuz kederde
Ey sevgili Ýstanbul, bu günde çok güzelsin
Dalgalý saçlarýný belik belik kim örsün.
Halâ kavrulmaktadýr, sevdan ile bu cihan
O cihana bedeldir, Yedikule’n, Emirgan
Topkapý’dan Eyüp’e muhabbet kucak kucak,
Hiç böyle söker miydi, Kadýköy’de bu þafak.
Ayasofya gözümde. Gözlerim derya deniz
Niye böyle mahsundur, neden böyle çaresiz
Oysa biz çözmedik mi, prangayý gönlünden
Tut elimi Ýstanbul. Býrakma ellerimden.
Hikmet ELÝTAÞ
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.