SEN -SİZ
YAÞAMAK DURURKEN YANIMIZDA
BÝR GÜN GÝBÝ,
SÜRGÜN OLMUÞ SEVDAM
SEN-SÝZ VE DE SES-SÝZ
SANKÝ BÝR ÖMÜR GÝBÝ.......
Kalýn çizgilerle çizilmiþ gibi duruyordu anýlarý hafýzamda,
Bitmeyen bu kavganýn içersinde
Nedensiz ve de amansýz...
Yorulmadan giden bir nehir gibi akýp geçiyordu zaman.
Ansýzýn taþlara vurur gibi
Adeta haykýrýyordu içindeki bu isyaný;
Akmasa da sesini elbet bir gün duyuracaktý....
Bu amansýz dalgalara karþý.......
Karanlýk geceler kadar soðuk,
Bir çöl gibi sessiz ve de sedasýz çýðlýklarý
Artýk duyulmaz olmuþtu
Bu tenha ,bu köhne bu viran ellerde....
Zamansýzlýðýn ihanetinde saklý kalmýþ
Bir gül gibi sarý ,kýrmýzý ve maviydi gözleri.....
Parlayan o güneþin esiri olmuþtu....
Yitirilmiþ zamanlarýn ihanetsiz bakýþlarýnda.....
Asi ve de yorgun du bu yüreði.
05.08.2010
akýn.
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.