Son darbeyi de yedim aldý beni avcuna Yalnýzlýk denen kahýr, artýk sýrtýmda bir yük. Piþmanlýðým ölçüsüz geldim diye acuna, Anlasaydýn yazdýðým aþkým ne kadar büyük, ’Senin için’ demedin gelip de dil ucuna, Her geçiþte Kurtköy’den, sýzlar gönlümün teli, Býrakýr mýydýn bilmem, tutsa idin bu eli?
...
Engel miymiþ aþýða ne deniz ne de daðlar? Görmeden nasýl gittin yanaðýmda alýmý? Gönül istesin yeter kalpleri yollar baðlar, Sen poyraz gibi esip kýrdýn da can dalýmý, Ýçi gülse ne olur mazlum bakýþ kan aðlar, Zaten ne vefasýný gördüm yalan dünyanýn? Düþmüþ meðer uyandým sonu geldi rüyanýn..
...
Yaþamadan bilmezsin, sen aþkýmýn sihrini; Elem yumaðý ömrüm hicranlarla örülü. Ödemeye yetmezdi ömrün sevda mihrini, Artýk Azrail açar duvaðýmdaki tülü. Sen zerk edip kalbime, süründüren zehrini Ýz býrakmadan gittin sihirbaz mýsýn nesin? Hak verecek cezaný, kalbin ne derse desin!
ESRA DEREL
04.08.2010-ÝSTANBUL
Sosyal Medyada Paylaşın:
vuslat05 Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.