SILAYA ÖZLEM

Yine efkar çöktü garip gönlüme
Çýkýpta daðlara uçasým geldi
Ay akþamdan doðmasa gündüze kaysa
Ankaradan kalkýp kaçasým geldi

Ayrandede suyun içime sinmiþ
O parkýn gölgesi beni emzirmiþ
Gurbet’e geldimde ben öksüz kaldým
Anamýn yurdunda olasým geldi


Yastýða koyunca kederli baþýmý
Uyumadan gördüm köyün düþünü
Çok özledim anam ekmek aþýný
Tarhana çorbaný içesim geldi


Koþarak çýkardým hüyük baþýna
Her daim kaçardým çoban peþine
serçeli daðýnýn güney döþüne
Uzanýp ovaya bakasým geldi

Koyunlar melerdi eve gelince
Heyecan sarardý kuzu görunce
Erkenden kalkardým sabah olunca
Kör pýnarda kuzu yayasým geldi


Tanýrýn kokusu burnumda tüter
Burada her gece bayguþlar öter
Her köþe baþýnda sarhoþlar yatar
Ýçimden köyüme gidesim geldi


Harun Dað

Sosyal Medyada Paylaşın: