ülkemde elim kolum baðlý
istediðim gibi yaþamýyorum
istediðim þekilde tadamýyorum hayatý(mý)
ülkemde ayaklarým prangalý
güvercinlerim dilediði gibi takla atmýyor
pencerelerim arzuladýðý demde güneþi öpmüyor
hep eksik
daim yaralýdýr benim devrik cümlelerim
benim renkli kalemlerim
sevgi yazmak
yürek kazmak istiyor yýllardýr
asýrlardýr özgürlüðe aç
barýþa hasret gün sayýyor gözlerim
ki sözlerim bu yüzden hüzünle arkadaþ
ve gecelerle sýrdaþ
ve biliyorum
ülkemde
üzerinde yürüdüðüm esmer toprakta
çocuklar öldükçe
analar aðladýkça
ve babalar çaresiz kaldýkça
kan gölü þiirler doðuracak bahtsýz ömrüm
ölü þehirler saðýltacak tahtsýz gönlüm