Gökyüzü bayram yeri

Bazen resim yaparým kendime
Bulutlardan
Bütün sevdiklerim gülümser gökyüzünde
Binlerce gülen yüz olup akarlar üzerimde
Tutmak isterim, bakarým kaybolmuþlar
Ormanlar çýkar karþýma el deðmemiþ!
Yakýlmamýþ.
Sonra çiçeklere dönüþür bulutlar
En çok Karanfil severim
Bir de papatyalar
Karanfilin kýrmýzýsý yoktur ama gökyüzünde
Papatyalarýn beyazýyla
Aklara bürünürüm
Pamuklar içinde bebekler görürüm
Benim olmayanlarýndan...
Sonra kimselerin aklýna gelmez derim
Bulutlardan resim yapmak
Ýçten içe gülümserim.
Bulutlardan yaptýðým ve içime sakladýðým
Bebeklerin hepsi,
Benim bebeklerim
Öyle hissederim
Kime ne...
Tutsam, ellerimde sanki
Öyle sýcak ,öyle yakýn ve hepsi benim
Çocukluðum geçer gökyüzünden
Yaným da kedim
Adý misket
Siyahlý beyazlý, Beþiktaþlý
Yanaðýnda beni var
O da beyazlar giyinmiþ hayret!
Pamuklar gibi
Siyah tüyleri nereye gizlenmiþ ki?
Yolcu katarlarý görürüm
Ard arda sýralanmýþ
Düðün alayý gibi sanki
Bak! Bak davul bile çalýyor
Gördün mü?
Oynayanlar var halay, horon
Dörtyol çengi...
Gökyüzü bayram yeri sanki
Bir ben uzakta
Seyrederim herkesi
Geçip giderlerken býrakýp beni
Gökyüzüne gitmek isterim
Beni de alýp götürürler mi ki?
Mavilik siler süpürür çizdiklerimi
Kaybolur benim diye bildiklerim.
Kalýrým bir baþýma
Ýçimde tarifsiz düþüncelerim.






Temmuz 2010
Sosyal Medyada Paylaşın: