Gecelerim

Dolunay gözüküyor gene ufukta.
Yaratýklar bekliyor beni kabusta.
Ýstemiyorum yaþamak karanlýðý.
Bunlara sebep kalbimin yalnýzlýðý.

Þehrin ýþýklarý aydýnlatmýyor ruhumu.
Rüyalarda bile bulamadým mutluluðu.
Bu nasýl bir dünya, her þey muamma.
Aklýmdaki yaþam sadece utopia.

Düþünüyorum derin derin, kafam yastýkta.
Eski dostlar kalmýþ sadece hatýralarda.
Giden güzellikler gelmiyor maalesef geri.
Her þeyi düzene sokacak yok ki yanýmda bir peri.

Yýldýzlar sanki bana birþey anlatmak istiyor.
Acaba uzaklarda bir prenses beni mi bekliyor.
Gecenin boðucu karanlýðý bitsin artýk.
Yaþamayayým onca kalabalýkta yalnýzlýk.

Ne olursa olsun sabredeceðim.
Bekleyip özlemeye devam edeceðim.
Belki de kaderin çizgilerini kýracaðým.
Hayatýmýn bedbahtlýðýný yýkacaðým.

Umut benim tek enerjim.
Çevreme yaydýðým sinerjim.
Ve yavaþ yavaþ gözlerim kapanýyor.
Hüzünlü bir gece de böyle bitiyor.














Sosyal Medyada Paylaşın: