İLK LİMAN

Yýl 1984 tuzla tersahanesindeyim yaþým 17 miço olacaðým dedim kendimce.
Miçonun ne olduðunu halen bilmemekteyim babam kendi elleriyle götürmüþtü.
Hiç bu kadar heyecan vermemiþti, deðildi o bakýrköyde menekþede sandala binmek.
Kafamý kaldýrdýðýmda bineceðim geminin büyüklüðü anlatýlamazdý.
Çok deðiþik bir duyguydu benim için hayallerime doðru yavaþ yavaþ ilerlerken.
Nereden baþlayacaðýmý bilmeden ilk liman dedim.

Deðiþik bir yaþamdýr gemicilerin hayatý sonsuza gider gibi.
Kimi zaman azgýn dalgalarýn kucaðýnda kimi zaman geçmiþini unutmak olsada.
Çanakkale geçilmez diyorlar o boðazýn eþsiz güzelliði herþeye deðer.
Okuldan aklýmda kalan çok okuyanmý bilir çok gezenmi derlerdiya iþte bu söz.
Yavaþ yavaþ tecrübe edinecektik çok yolumuz vardý daha oysa ilk liman.

Günler geçip gidiyordu denizin o muhteþem maviliðinde kimi zaman hoþtu deniz.
Kimi zaman ise azgýn dalgalarýn çýrpýnýþýnda geçen günlerim.
Cesaretim bir asker gibiydi neden korkayýmki bizler barbarosun torunlarý idik.
Malta adasýydý gideceðim ilk liman heyecanlýydým uyku girmiyordu gözüme.
Kaptan yanýna çaðýrdý bak beni dinle kulak ver dedi sözüme.
Çok þanslý olduðumu söyledi herkese nasip olmazmýþ bu ilk limaný görmek.


Yavuz Yazar
Sosyal Medyada Paylaşın: