Kaybolan umutlara dökersin gözyaþýný, Son acý, son ýzdýrap dolduðunda gönüle, Bir omuz aranýrsýn yaslayacak baþýný; Özleyen duygularla ateþ düþer de dile, Unutur da hazanýn son deminde yaþýný, Yüreðine gömersin aþkýn mezar taþýný.
Aðlasa da melekler duadaki ellere, Ulaþamaz güneþin son vuslat akþamýna, Sevdalar fýrtýnayla dolsa da gönüllere, Zehir katýlýr yazýk gün be gün yaþamýna; Avunursun aþkýyla düþürse de dillere, Kapýlýrsýn bir anda sevda denen sellere.
Bilemem haykýrýþým ulaþýyor mu bilmem, Bir hüzün býraktýn ki yüreðime ebruli, Git, silme gözyaþýmý, ben sensiz asla gülmem, Kavursun yüreðini estiðim kuzey yeli; Ýsteme, aþk gemimi sensiz deryaya salmam, Hayalimde, düþümde ben sensiz asla olmam.
Ben yaþarým sevdanýn alasýný seninle, Tutuþtu sönen külüm, kalbime ateþ yaktýn, Kalbimin atýþýnda seni zikrimi dinle, Ebruli bakýþýnla bana sevda býraktýn; Yasak koyma kalbime, sevmekte mi izinle? Belki unutursun da, unutmam ben yeminle.
30.Temmuz.2010 22.25
Sosyal Medyada Paylaşın:
ahmet idrisoğlu Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.