YARASI OLAN GOCUNUR
Yalnýzlýða bürünmüþ gecenin sesinde,
Bir adam yaþardý kendi gölgesinde.
Yersizdi, yurtsuzdu, ortasýnda ücranýn,
Ýzleri dururdu parkasýnda hicranýn.
Tek dostu gölgesiydi, gece yine ýssýz,
Bir hayatýn sonuydu, lekesiz ve issiz.
Kimsecikler yoktu, hülyalarda yiterken.
Ömrünün gemisi deryalarda batarken.
Seyrolsa da görülse adam gibi adam.
Meðer ne çok varmýþ madam kýlýklý adam.
Dostun çok zannedersin, övünürsün madem,
Öyleyse bir düþte gör yanýlýrsýn her dem.
Dinle beni ey dost, sana bir çift sözüm var,
Dostun düþman ise, düþmana ne lüzum var.
Köroðlu söyler, yarasý olan gocunur,
Küpe ola bu söz, acýyana acýnýr.
Mustafa Köroðlu
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.