YEMİN BİLİRİM

Þükür olsun Mevla’m, nimetlerine.
Ýsmini anmayý, yemin bilirim.
Baþýmý koymuþum senin yoluna.
Uðrunda ölmeyi, cemin bilirim.

Baþýmýn döndüðü, imandýr yönüm.
Adýný zikreder bedenim, tenim.
Muhammed Mustafa, Efendim benim.
Kâinatta birdir, emin bilirim.

Sonsuzluk âlemi, eþsiz bir sanat.
Kâdim ilmiyle, döner kâinat.
Ruhumda edep var, þeytana inat.
Tasavvufta ömrü, dem’in bilirim.

Haramý terk edip nefsi daðlayan.
Kevser çeþmesiyle akýp, çaðlayan.
Hak aþkýyla her gün, yanýp, aðlayan.
Ýnanmýþ kulunu, mümin bilirim.

Ýbadet piþirir ham olan özü.
Güzel dostu arar, güzelin gözü.
Besmele çekerek baþlayan sözü.
Ýman’ýn mesneti, zemin bilirim.

Yapýlan hesaplar er geç bozulur.
Günahlar, sevaplar, tek tek yazýlýr.
Bir kefen, az toprak mezar kazýlýr.
Serdar’ým emanet, kimin bilirim.

Sosyal Medyada Paylaşın: