Aðzým vardý Ýçime erirdim Kimse dahil Kimseyi bilmezdim Ben kimseydim Sen de kimseydin Hiç kimse Ne sendi Ne bendi
Burnum vardý Ýki delik Üstü kayýþ Kara delikten Ýnsanlarýn ciðerlerini Solurdum Ruh nefestir Nefes solurdum Ruhumu Bir baþka çift Kara deliðe Soluturdum
Kulaklarým vardý Bana ulaþmalarýný Saðlayan iki kanat Ýki ses tutardý ikisi Bir tek duyardým Ýki ses tutardý ikisi Bir tek anlardým
Zihnim vardý Köy kuyusuydum ben Bedenimin kuyusuydum Vücudumun coðrafyasýnda Ýçinden çekilen yürek dolusu su Ýçime doluverirdi birden Hayat bulurdum
Saçlarým vardý benim Soldular Döküldüler Ýçime döküldü yýllar Kýrýldý parçalandý Karakterim Bir köy vardý bende Yaðmaladýlar
Ne zaman bir güvercin, Yüksek bir binanýn tepesinden, Ýntihar etmeye kalksa, Ýstemeden de olsa, Uçmaya baþlar!
Sosyal Medyada Paylaşın:
Erhan Tuncer Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.