Uzat elini, Yatýrayým parmaklarýmýn ucuna seni Yýldýz yaðmýþ sahillere inelim Dalgalarýn üzerine serilen ýþýklardan bir demet koparayým sana Saçýnýn yanýna iliþtireyim býrak da.
þimdi ki zaman öyle zor ki beklemek ki dipsiz ne ormanlar keþfettim bu rüyada neler topladým hepsinden içinde sen
sonunda gelirsin diye bir dünya kurdum sana düþlerde belki bir gün uðrarsýn diye düþlerimde yaþayayým dedim
ama anlýyorum ki artýk düþlerimiz bile ayrý düþmüþ ben sereserpe öðlen olmuþum sen ise gece
göklerde bulutlarý aþýndýrýrken sen su kaynaklarýnda eritmiþsin siluetini anlýyorum ki artýk çekilmez oldu artýk gün sen dün ben bugün.
Haziran ’07
Sosyal Medyada Paylaşın:
burakb Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.