HAYAT DİYE BİRŞEY ANIMSIYORUM

Ülkelerin kanla sýnýrlarýný
Ve kafeslenen arslanlarý da
Öðrenecekler
Ve
Kýlýçtan keskin kalemlerden
Asýl hayatýn nasýl bir cendereden ibaret olduðunu...
Akýþkan mermileri mürekkepten olanýn
Sesleri daðlardan hep yankýlanýr.


/Ve barýþ diye bir þey anýmsýyorum/


Umuda;
Dilimden bitmeyen türküleri biriktiriyorum
Ateþ böceklerinden hüzünle ateþ çaldým!

Öðrenecekler;
Yaþamýn allýklara özgü olmadýðýný
Ve nefretle insanlýðýn tohumun ekilmeyeceðini...
Öðrendiler;
Aslýnda dünyada herkesin kardeþ olduðunu

/sevgi denen birþey anýmsýyorum/

Artýk kuþlar da öðrendiler...
Avcýlarýn ne düþündüklerini
“Babamý, annemi vurmuþlarsa
Neden beni vurmasýnlar ki”
Kuþlar da biliyor insan denen türün
Ne kadar canavarlaþtýðýný...

/Uçmak diye birþey anýmsýyorum/

Bir de savaþýn tanýmýný bilmeden ölenler
Barýþa susayýypta esaret yaþayanlar
Sabahlara karþý oturup aðlayanlar oldu
Ve güneþe eksik çýktýlar
Bir parçasýný mermiye kaptýranlar!
Al kanlara bulayan kum tanelerinde
Yaþayanlarý aradým umutsuzca

/Hayat diye birþey anýmsýyorum/

____________________________________________

Kurgusuz, kavgasýz yaþam dense!
Kahrý felekte kaybedilmiþ birer bahisiz
Bir çiçeðin koklanmadan koparýlmasýna
Bir çocuðun gözlerindeki “yittirilmiþlik” gözyaþlarýna
Bir annenin patetik aðýtýn ardýnda gülümsenebiliyorsa;
Acýmasýzlýk içimizdendir.


Z.D/ DÜNBATIMI KUÞLARDAN

Sosyal Medyada Paylaşın: