Bir gece yastýða yalnýz koyduðunda baþýný Anlýyorsun yalnýzlýðýn aðýr yanýný Ayaklarýn deðmiyor mesela Sevdiðinin ayaklarýna Boþluða sarýlýyorsun gecenin ilerleyen saatlerinde.. Bir nefes daha hissetmiyorsun Boynunda dudaklarýnda Mesela uyumuyor kimse göðsünde O küt küt atan yüreðinin üzerinde Sol tarafýnda Tutamýyorsun ellerini Býrakmamacasýna Ellerin üþüyor ve sen YALNIZSIN! Sokaktayken Yürürken Ya da otrururken bir bankta tek baþýna Aldýrýþ etmiyorsun fazla Umursamýyorsun yalnýzlýðýný Arkadaþlarýn oluyor ya da yanýnda Konuþmayla Þamatayla geçiriyorsun zamaný Birbiri arkasýna kovalýyorsun saatleri Ama gece olunca O yastýða baþýný yalnýz koyunca Aðýrdan aðýrdan vuruyor yalnýzlýk yüreðine Ýstemsiz dökülüyor gözyaþlarý yastýða Sonra inceden bir hýçkýrýkla Býrakýyorsun kendini Aðlýyor Aðlýyor Aðlýyorsun.. Ve anlýyorsun YALNIZLIÐIN nedemek olduðunu
Yusuf Sezgin AYBEY Sosyal Medyada Paylaşın:
Yusuf Sezgin AYBEY Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.