EYVALLÂH…

Âh çekmek kolay mý? Âh! Zihnime yedi belâ!
Düþündükçe düþünü, düþümü yaralarým.
Yokluða terk ettin ya; yokluðun baþa belâ!
O gün, bu gündür kanar; dikiþsiz yaralarým.

Bilirdim; kondurmazdým! Bendim, gönüllü vurgun.
Sense haris nefsinde, kuruldukça kuruldun.
“Söyle, deðdi mi bari aþkta vurduðun vurgun!
Þöyle dört baþý mamur, servete mi kuruldun?”

Perestiþ ettim ise; sâdece sevdâm için.
Bir anlýk tebessüme, fedâydý çabalarým.
Ey ceberrût! Nazenin! Yanarým için için;
Bedbin zemînde nikbin, ümitle çabalarým.

Söz mü? Naz mý? Niyâz mý? Neydi ki îtikâdým!
Aþk dedim, sevgi dedim. Âþk nârýna uyandým.
Yandým. Yandým. Yakýldým. Sarsýlmaz îtikâdým
Âlemde ben bir âlem, küllerimden uyandým.

Hâlâ, masallar sürtüp, niyetler tekerleyip;
Hâlâ “Darýsý…” deyip, gönlümü eðliyorum.
Hâlâ iyi niyetle; ömrümü tekerleyip!
Hâlâ, ayný minvâlde, zamaný eðliyorum.

Ýflâh olmam deðil mi? Zîrâ rotam ayarsýz.
Ýster budala belle, isterse katýksýz saf.
Nasýlsa dümen kýrdýn, insanlýðýn ayarsýz;
Ýnsâf yok ki içinde, gözlerinde hýrs saf saf.

Bana kahýr sana zevk, aþktan bizlere düþen;
Ne varsa üstü kalsýn… Hadi benden eyvallâh.
Ben olmayým âsî kul, hakta yanlýþa düþen!
Acýma acýyorsan; acýma hiç eyvallâh!
Allah’a havâlemsin… O ne derse eyvâllah.

16.02.2010 16.35
19.03.2010 14.21

Salih ERDEM / AYDIN

Sosyal Medyada Paylaşın: