Acý, hüzün Dert, tasa, hasret Ne kadar inciten acýtan duygu varsa Ýnsan o kadar insan Ýnsan aciz, zayýf, kimsesiz Olduðunu bildiðin an baþlarsýn. Ve yüreðini yaslamak ister Gözlerinden akan pýnarlar temizler biriken acýyý Aðlarsýn...
Sýcaktý içim Bir yangýnýn közleri duruyordu Ne kadar günahým varsa yanmýþ Ve kibir üreten, Bencil yaným Zayýf, çýplak çaresiz Boþ gözlerle izlemekte Korkak ve sefil halde.
Böyle bir halde Açtým ellerimi Ya Rab, Yokluktan var ettiðin Ýki damla caným Hüzün ateþinde kavruldum, Sen ki en güzel terbiye eden Gönlümü kamele erdirensin. Ya Rab, Bizleri kendi bencil zalim Nefsin ve þeytanýn eline býrakma Nankör kullarýn karþýnda Dik duran Sana karþý haddini bilen Þu alemde bir zerre bile olmadýðýný Yaþamýyla söyleyen Ýnsanlardan eyle Amin, Amin, Amin
(Temmuz 2010 Ýstanbul)
Sosyal Medyada Paylaşın:
Melik Haker Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.