AH BE SÜT KOKAN ESKİ EVİM.ŞİMDİ GELEBİLDİM ÖZÜR DİLERİM.

Bursa,da o masumiyeti yitmemiþ tertemiz yýllarýnda.
Koskoca bahçesi .Ýçinde aðaçlar,eriði,kirazý,armuduyla.
Þimþirler sýnýr çizerdi. Domates,biber , ekili fidelerin yollarýna.
Ah be süt kokan eski evim.Þimdi gelebildim özür dilerim.




Tahta tavaný beyaz boyalýydý.Þimdi pullanmýþ dökülür üzeri.
Tavanda asýlý lale biçimi lambada.Durur hala annemin el izleri.
Hatýrladým þimdi o elde dokulu kilimleri.Annemin diktiði o perdeleri.
Ah be süt kokan eski evim.Þimdi gelebildim özür dilerim.



Uyanýrdýk beraber.Gülümserdin.Annemin öptüðü yanaklarýmdý seslerin.
Fýrýndan gelirdi ya kokusu. Buram buram mis kokulu taze ekmeklerin.
Ben koþarken fýrýna.Bakardýn sevgiyle serdiði, masa örtüsüne annemin.
Ah be süt kokan eski evim.Þimdi gelebildim özür dilerim.



Hala saklarsýn o tahta eþiðinde.Anne yaðlý ekmek ver dediðim.Sesim.
Topum ,ah, elmastan bile deðerli obeþ taþým.Hasýr örgü sepetteki bilyelerim.
Ýþte kapýna geldim.Beni beklediðin içinmiydi?.Yýkýlmamak için son gayretin.
Ah be süt kokan eski evim.þimdi gelebildim özür dilerim.


BÝNAY SEYMEN
24.7.2010
Sosyal Medyada Paylaşın: