Ben sana benzemekten kaçtýkça kendimi sen olarak buluyorum hele bugün.. özellikle de þimdi.. bakmýyorum, erteliyorum, gülüp geçiyorum, öteliyorum, gözlerimi açýk tutmaya çalýþýyorum güneþe karþý. Birþeyi biliyorum yalnýzca korkularla boðuþan, bir arabanýn arka koltuðunda uyanan bir çocuk istemiyorum bölünen rüyalar istemiyorum valiz valiz, yaprak yaprak, yol yol sýr istemiyorum..
ben yüzümdeki bazý çizgilerin anlamýný bilmiyorum geceden mi, doðuþtan mý hatýrlamýyorum? Yanaðýmdaki çilleri silemiyorum, senden.. yüklerimi bir yere býrakamýyorum sana benzemekten kaçtýkça kendimi sen olmuþ buluyorum..
N’olur bana söz verme Biliyorum insan sözünü tutabilse anneler ölmezdi..
Çiçek, inat etme iþte kaçamýyorsan göbek baðýndan býrak benze kesme
temmuz 2010
Sosyal Medyada Paylaşın:
melisaiclal Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.