:::bilirim ben hayatı hayatta acı tadı:::
ffakir
:::bilirim ben hayatı hayatta acı tadı:::
:::bilirim ben hayatý hayatta acý tadý:::
van edremit uçak kazasý
Yýl 1994 29 aralýk bir miraç akþamýydý
Göklerden kar yaðýyordu
Sanki hep bizim haneye
Bir sessizlik vardý
Dünya biraz daralmýþtý o an
O gün miraç gecesiydi oruçluyduk
Akþam ezanýnýn okunmasýný bekliyorduk
Televizyonda alt yazýlar geçiyordu ki
Ankara Van seferini yapmakta olan uçak kazasý yazýyordu
Annem eyvah,eyvah diye aðýtlar yakmaya baþladý
Anne ne oldu neden böyle düþünüyorsun dedim
Oðlum içim daralýyoo abini bi aramýsýn dedi
O zaman cep telefonu yoktu ben yangemi aradým telefonlar kilitlenmiþti
Aradým ama ulaþamadým anne sonra ararým dedim
Güney doðudan bi komþunun oðlu askerden teskere almýþtý
Anne ben bi gidip hoþ geldin diyeyim dedim fazla geç kalma oðlum bak uçak kazasý olmuþ
Abine ulaþamadýk bunu unutma evet anne evet dedim
Ve evden ayrýldým köyün öðretmeni birde önder (ALLAH”rahmet etsin oda þehit oldu)
Öðretmen önder ve ben gittik gelen askere hoþ geldin demeye
Oturduk köyden herkes oradaydý
Sanki bir an kan fýþkýrdý beynime kendime kýzmaya baþladým
Arkadaþlar uçak kazasý olmuþ bi haberi olan varmý dedim hayýr dediler
Ama ortalýkta bi sessizlik vardý ben radyoyu açtým onlar kapadý tam üç kez
boþ ver haberi dediler
Çoktan kar yaðmýþ bizim haneye ve benim haberim yoktu
Ýnsanlar aðýr aðýr gitmeye baþladýlar
Bizde kalktýk bizim evin önünde bi insan kalabalýðý gördüm
Önder neler oluyo burda acaba bu insan kalabalýðý neden dedim
Bilmiyorum þimdi öðreniriz dedi
Amcamýn oðlu ve eþi bizim eve doðru aðlayarak gidiyorlardý
Ben hala bilmiyordum hiç aklýma bile gelmiyordu
Ýþte acýnýn baþladýðý an
Birde annemi gördümki çeþmenin baþýnda ellerine karlarý alýp,alýp sýkrak atýyordu
Geel oðul gel ben sana demedimmi abini ara bak o uçakta abinde varmýþ
O an anneme ne diyeceðimi bilemiyordum
Kafam çok karýþýktý
Ve gözlerim dolu dolu
Dokunsalar bendim yýkýlacaktý eve koþtum televizyonu açtým
Alt yazýlar sýcak haberler iyice sýklaþmýþtý saniye saniye televizyondan seyrediyorduk
Abimin ismi yaralýlarýn içindeydi dua ediyorduk baþka çare yoktu
Ölü sayýsý 54 tü iki kiþi yoðun bakýmdaydý birisi ciddiyetini koruyordu
Birde gördümki ölü sayýsý bir arttý abimin ismi yaralýlarýn içinden çýktý
Televizyonu kapadým iþte o an sam yeli beynime vurmaya baþladý
ne yapacaðýmý bilemedim
bülbül oldum ve sustum
BÝLÝRÝM BEN HAYATI HAYATTA ACI TADI
Ben hep bunu bilirim bendeki sensizliði
Sensizliðin yelpaze vurduðu kuytu köþeleri bilirim
BÝLÝRÝM BEN HAYATI HAYATTA ACI TADI
Ben hep bunu bilirim bendeki sensizliði
Saniyeler kýskacýnca kývrandýðým karanlýk geceleri bilirim
Bülbülsüz gülü viraneyi baykuþsuz zamansýz öten horozlarý bilirim
BÝLÝRÝM BEN HAYATI HAYATTA ACI TADI
Ben hep bunu bilirim ve buðünki ölümü!...
Acýnýn a’sýný bilmem seni bilirim
O mutlu bakýþlarýn akar sulara bentti bunu bilirim
Zamaný anlayamam yel gibi geçer
29 aralýk 1994 miraaç akþamýný bilirim
BÝLÝRÝM BEN HAYATI HAYATTA ACI TADI
Ben hep bunu bilirim ve buðünki ölümü!...
Ýki can yavrusu bir gelin eþi
Bir avuç toprak bir mezar taþý
Çileli anamýn aðýtlý yaþý
Abimden kalan son hatýradýr
Miraç gecesiydi yaram kanadý
Ýçimde sitemler sabrý kýnadý
Van`da verdikleri salon adý
Abimden kalan son hatýradýr
Ankara`dan van`a kalkan bir uçak
Kim bilirdi sonu ölüm olacak
Yol beklerken bomboþ kalan bu kucak
Abimden kalan son hatýradýr
Resmi kitaplarý bir sýrdaþ sazý
Gözümde canlanýr buðulu mazi
Ýçimde kanayan kardeþsiz sýzý
Abimden kalan son hatýradýr
Izdýrapla dolu renksiz sözlerim
kederlerde gezen matem izlerim
Dökülen saçlarým dalgýn gözlerim
Abimden kalan son hatýradýr
Gamlarsada kavruldu deðiþti adým
Ne inadým kaldý nede muradým
Hüzünlü fýtratým bitkin hayatým
Abimden kalan son hatýradýr
Van gölünde aðlar suçsuz dalgalar
Kanla biten otu yaðmurlar yalar
Sahipsiz canlanan ilk hatýralar
Abimden kalan son hatýradýr
Ahh tek bacýmýzýn yýkýk dünyasý
Dört kardeþ çekemez bu ansýz yasý
Bana herkesten çok olan sevdasý
Abimden kalan son hatýradýr
Miraç gecesinde yaslý dualar
Yasýma pes eden aciz devalar
Her gece gördüðüm ayný rüyalar
Abimden kalan son hatýradýr
Doksan dörtten beri içten gülmedim
Ben nasýl kardeþim daha ölmedim
Yengem þerefimdir kendime dedim
Abimden kalan son hatýradýr
Kar ile kan yaðdý göklerden daða
Yaslar aðýtlarla kalktý ayaða
Matemi seyreden kederli daða
Abimden kalan son hatýradýr
Tekleyen kalbim sýzlayan kaným
Düþüncem mazim yarýným aným
Ölümü bekleyen çaresiz caným
Abimden kalan son hatýradýr
Bu siirin her türlü telif hakki sairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
• www.sairlerbirligi.com
Bu siirin her türlü telif hakki sairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.