kurgusu bozuk filmin figüranýydým gözünde daðýnýk saçlý, yorgun bakýþlý... korkularýndan arýnamamýþ mutluluk için birilerine baðýmlý kendisinde bile barýnamamýþ....
pimi çekilmiþ hayatýn tozu dumana katan sahnelerinde ayak altý zamanlarda görünen sonra bir daha hatýrlanmayan ihtiyaca binaen aranan zayýf ve asýk suratlý adam dayanaðý olmayan....
attýðýn peçetenin en koyu lekesi gibi; görmek istemediðin, bakmadýðýn bir yerde, hiç doðmayacak güneþler bekleyen sevilmeyi sözlükten bilen sarýlmamýþ yaralarýný kaþýyan yarým yamalak düþünen hiç konuþmayan kuytu köþe bir adam...
emniyeti açýk bir silah gibi iki kaþýnýn ortasýndayken zamanýn namlusu gelir filmin son sahnesi en karmaþýk halindeyken ölür figuran. kimse bilmez kimse hiçbirþey hissetmez.. son mutludur ya baþrol için ölmüþ figuran çok mu ? yarýn doðar yenisi birþey eksilmez... Sosyal Medyada Paylaşın:
hayaletsuvari Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.