İçimdeki Savaş
Kafam karma karýþýk, dolaþýrým yollarda
Aradýðým bir þey var, beni bana bildirsin
Bel bagladým faniye, vefa yokmuþ kullarda
Haktan kesin emir var, kul nefsini öldürsün.
icimdeki buhranda , çýkýs yolu ararim
Sanki bir boþluktayim, kaybetmiþim kendimi
Gördüðüm her nesneye, ben kendimi sorarim
Engelleri aþipta, yýkmalýyým bendimi.
Yürüdüðüm bu yolda, ansýzýn duruyorum
Karþýmda dimdik duran, asýrlýk koca çinar
Aðlamaklý bir sesle, bu hali soruyorum
Sükut eyleyince O, gözyaþim oldu pýnar.
Düþündükce harlanan, derin hisler var bende
Kalbime sýzan korku, dikene bürünüyor
Zihnimde kütürdeyen, tokat gibi bir künde
Geçirdiðim boþ yýllar, simsiyah görünüyor.
Yol üstünde bir mezar,ile kaldim baþ baþa
Hatýrladým ölümü, sarardi benzim, betim
Mutlak bir gün benimde, adim yazýlýr taþa
Karýþacak topraða , elbet kemiðim, etim.
Bu ýssýz mezarlikta, çýðlýk sesi geliyor
Baðýrýyor durmadan, azap çeken bir insan
Önümde duran nefsim, sinsi sinsi gülüyor
Titreyerek dudaðým, bitiyor bende lisan.
Enkaz gibi yýðýldým, içim depremden beter
Nefis denen nankörün, kapýlmýþým seline
Ötelerden gelen ses, diyor ki bana yeter
Vur perçini nefsine, al yularý eline.
Yusuf"leðin çaresiz, dipsiz kuyuya düþsem
Ancak o zaman biter, bendeki derin çile
Teffekküre dalipta, onun aþkiyla taþsam
Çýrpsam semaya kanat, ak güvercinler ile
Kara toprak üstüne, uzanmak istiyorum
Belkide merhem olur, toprak tene deðince
Ýçimdeki savaþý, kazanmak istiyorum
Rabbim gani affeder, kul boynunu eðince.
Hep sormuþum kendime, ölmeden ölmek nedir?
Beni yýkýp kahreder, kendi kendine zulüm
Yunus’leðin keþfetsem, kendini bilmek nedir?
Affet Allahým affet, ben günahkar bir kulum.
Þaþkýn þaþkýn dolaþtým, þafak sökene kadar
Kuþlar bile rabbini, zikir eder ötüþür
Saatlerce aðladým, içim dökene kadar
Yandý yürek kor oldu, volkan gibi tutuþur.
Bulutlandý gök yüzü, þimþek üstüne þimþek
Daðlarýn tepesine, yýldýrýmlar düþüyor
Beden’de baþ köþede, sermiþ kendine döþek
Ýçimde yuvalanmiþ, aç bir köpek yaþýyor
Tam otuz yýl boyunca, kurdun sinsice tuzak
Ruhumu benden alan, sendeki bitmeyen kin
Diz çök önümde nefsim, zafer sana çok uzak
Görünüyor ufukta, beklediðim büyük gün.
Ansýz yaðmur baþladý, çok þiddetli ve saðanak
Üstüme yaðan rahmet, ruhumu temizliyor
Her iki cihanda da, Rabbim sensin tek sýðýnak
Hüseyin kulun senden, affolmayý gözlüyor.
Hüseyin Çolak 24.07.10
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.