GÜN GÖRMEMİŞ PENCERELERDE KALDI ÇOCUKLUĞUM... Asiyim Asabiyim
GÜN GÖRMEMİŞ PENCERELERDE KALDI ÇOCUKLUĞUM...
Gün görmemiþ pencerelerde kaldý çocukluðum Ne bugünü yaþayabildim doyasýya Firari yarýnlarým oldu benim... Bir sýfýr yenik merhaba dedim hayata... Ne derdimi anlattým birilerine Nede aðladým herkesin önünde... Yalnýzlýk oldu tek sýrdaþým... sadece yalnýzlýktý dostum... Uyumazdým yýldýzlara bakmadan Ve pencerem hep açýk olurdu Derdimi dinlerdi kayýp düþen yýldýzlar Büyüyordum içimdeki yaralar ile birlikte... Sanmayýn ben öksüzüm Annemde var babamda... Ama yine de kayýplardayým yalnýzlýðýmla... Kaçmak istedim çok uzaklara... Ne yaþadýysam yarým kaldý Ýnandým güvendim herkese... Ben sandým ben olmayanlarý ömrümce Ve hep kaybeden ben ben oldum sessiz çýðlýklarýmý duyaným olmadý ... Sevmedim kimseyi hissetmedim iliklerime kadar... Gözlerim bir yabancýnýn gözlerine bakmadý öyle Görmedim düþlerimde Beklemedim sevmedim ölesiye... Acýlar mesken tutmuþtu yüreðimi Anlamsýzlýklar içinde boðuldum gittim... Ben hep hayallerle büyüttüm kendimi.. Gün görmemiþ pencerelerde kaldý çocukluðum ve benliðim Ne hayatýn ucundan tutunabildim tam anlamýyla.... Nede hayatla baþ edebildim...
...ASÝYÝM ASABÝYÝM....
meleðim gamze dað ablama ve rawiz1621 arkadaþýma çok teþekkür ederim bana çok yardýmcý oldunuz þiirimde.... meleðim nefesine saðlýk
Sosyal Medyada Paylaşın:
Asiyim Asabiyim Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.